“एकटी झुंजणारी, धैर्यवान तरुणी आणि पोलिसांची तत्परता: चाकण घटनेने दिला समाजाला जागवणारा संदेश”
चाकण | १३ मे २०२५ – एका २७ वर्षीय तरुणीच्या धैर्याने आणि पोलिसांच्या तात्काळ कारवाईने एका अमानवी अत्याचारानंतरही न्यायाच्या आशेला जिवंत ठेवणारी ही घटना चाकणमध्ये घडली आहे. ही घटना केवळ गुन्हेगारी नोंदवण्यापुरती मर्यादित राहिलेली नाही, तर समाजाला महिलांच्या सुरक्षिततेबाबत पुन्हा एकदा आत्मपरीक्षण करण्यास भाग पाडणारी ठरली आहे.
मेदनकरवाडी येथील एका कंपनीत नाईट शिफ्टसाठी कामावर निघालेली पीडित तरुणी, रात्री साडे अकरा वाजता एका पिकअप पॉईंटकडे पायी जात होती. अंधारलेल्या रस्त्यावर ती एकटी होती. हेच नराधम प्रकाश भांगरेला तिच्यावर अत्याचार करण्यासाठी पुरेसं वाटलं. त्याने तिचा पाठलाग करत, तोंड दाबून, जबरदस्तीने एका इमारतीच्या मागील बाजूस ओढून नेलं आणि तिथे तिच्यावर बलात्कार केला.
भीषण क्षण… आणि धैर्याची झलक
त्या क्षणी कोणीही मदतीला नव्हतं. तरीही ती तरुणी हार मानली नाही. तिच्या अंगात धैर्य जागं झालं. तिने प्रतिकार केला, आरोपीला चावा घेतला, त्याच्यावर आरडाओरड केली. तिच्या आवाजामुळे पळून गेलेल्या आरोपीनंतर काही महिला व पुरुष कामगारांनी तिला धीर दिला आणि तात्काळ चाकण पोलिसांना कळवलं.
पोलिसांची झपाट्याने कामगिरी
ही माहिती मिळताच चाकण पोलिस तातडीने घटनास्थळी दाखल झाले. त्यांनी तरुणीला तत्काळ रुग्णालयात नेलं. यानंतर सुरु झाला आरोपीच्या शोधाचा शर्यत. सहा विशेष तपास पथकांची स्थापना झाली. सीसीटीव्ही फुटेज, तांत्रिक विश्लेषण, स्थानिक माहितीच्या आधारे पोलिसांनी केवळ २४ तासांत आरोपीला अटक केली.
नराधमाची कबुली
प्रकाश भांगरे, मूळचा अकोले (जि. अहिल्यानगर) येथील असून, सध्या मेदनकरवाडीत राहत होता. तो अविवाहित असून, घटनेच्या वेळी दारूच्या नशेत होता. ‘रस्त्याने जाताना ती मुलगी दिसली आणि मी तिच्यावर बलात्कार केला’ अशी निर्लज्ज कबुली त्याने दिली. आरोपी आणि पीडिता यांच्यात कोणताही पूर्वीचा संबंध नव्हता.
समाजाला विचार करायला लावणारा क्षण
ही घटना समाजाच्या प्रत्येक घटकाला विचार करायला लावणारी आहे. एकटी जात असलेल्या महिलांवर होणारे अत्याचार ही एक दुर्दैवी पण सातत्याने घडणारी वास्तविकता आहे. अशा वेळी फक्त कायद्याचे बळ नाही तर समाजाचाही सजग सहभाग आवश्यक ठरतो.
धैर्याची प्रेरणा
या प्रकरणात महत्त्वाची बाब म्हणजे पीडितेचे धैर्य आणि पोलिसांची तत्परता. हेच धैर्य आणि तत्परता इतर घटनांमध्येही दिसून यावी, हीच अपेक्षा. महिलांच्या सुरक्षेसाठी केवळ गृहमंत्री नव्हे तर सामान्य नागरिकांनाही आपली भूमिका समजून घ्यावी लागेल.
शेवटी एक प्रश्न उभा राहतो
“आपण समाज म्हणून या तरुणीच्या धैर्याला सलाम करत असलो, तरी पुढील वेळेस एखादी दुसरी ‘ती’ अशाच परिस्थितीत सापडू नये, यासाठी आपण स्वतः काही बदल घडवून आणू शकतो का?”
ही केवळ एक घटना नव्हे, तर एक जागृती आहे. एक संदेश आहे – ‘एकटी आहे ती, पण असहाय नाही!’